Uit onderzoek van het Instituut voor landbouwchemie aan de Georg-August Universiteit in Göttingen (Duitsland) blijkt dat met hogere mestgiften niet wordt voorkomen dat gewassen nutriënten uit de bodemmineralen gebruiken.
Het zes jaar durende onderzoek was gericht op de studie van kaliumbemesting in relatie tot K-beschikbaarheid in de bodem, gewasopbrengst en K-uitspoeling. De proefvelden bestonden uit zandgronden met een lutumgehalte van ca. 4 % en organische-stofgehalten tussen 2 en 5 %. Gedurende het onderzoek werd op de proefvelden respectievelijk 0, 60, 120 en 180 kg K/ha bemest.
Hoge kaliumgiften niet effectief
De resultaten toonden aan dat de bemesting en de K-beschikbaarheid in de bodem geen enkel effect hadden op de opbrengst van rogge en gerst. Voor suikerbiet en aardappels bleek een lage dosering van 60 kg/ha/jaar het meest effectief te zijn. Hogere doseringen droegen niet of nauwelijks bij aan de voeding van het gewas, maar leidden tot meer uitspoeling.
De effecten van kaliumbemesting bij graan bij doseringen van 60, 120 en 180 kg/ha. Weergegeven zijn de totale K-bemesting, de K-uitspoeling en de benutting van kalium uit bemesting en uit bodemmineralen.
Levering door bodemmineralen
Onafhankelijk van het niveau van de bemesting bleken de gewassen een aanzienlijk deel van hun kalium te halen uit verwering van kaliumhoudende bodemmineralen. Daarnaast komt een deel van de bodemvoorraad uit kaliumbufferende kleien. Het doel van de bemesting moet dan ook zijn om dit deel van de kalium die uit de buffer op de kleien komt weer ‘op te laden’. Helaas is het niet mogelijk het verweringsproces in de bodem hiermee een halt toe te roepen of te herstellen. De onderzoekers besluiten hun conclusie met de vraag hoe lang dit proces nog kan doorgaan tot de mineralenvoorraad niet of onvoldoende meer kan leveren.
Het oorspronkelijke onderzoek is te vinden via deze link.